معرفی کتاب: عصری که در حال حاضر در آن زندگی خود را ادامه می‌دهیم، به دوره اطلاعات موسوم است. این مسئله خیلی از حوزه‌های زندگی بشری را دستخوش تحول کرده است. بخش آموزش، از اصلی‌ترین و پراهمیت‌ترین بخش‌هایی است که تحت تأثیر این فن‌آوری قرار گرفته است. در حقیقت، دوره جدیدی از آموزش با مورد استفاده قرار دادن فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات پیش روی فراگیران قرار گرفته است. فن‌آوری اطلاعات و ارتباطات، مدل ذهنی یادگیری را دستخوش تحول کرده است و الگوهایی که وجود دارند، یادگیری را پربارتر کرده‌اند و روش‌های تازه‌ای را نیز به وجود آورده‌اند. این الگوهای موجود و خصوصیات یادگیری و آموزش‌های بر اساس فن‌آوری را به اشتراک می‌گذارند و روش‌های تازۀ آموزش و یادگرفتنی را پیشنهاد می‌دهند که این روش‌ها، فراگیر دارای نقش فعال بوده و آموزش خویش راهبر، دارای استقلال، منعطف و ارتباطی را مورد تأکید قرار می‌دهد. با پیشرفت روزافزون تکنولوژی سبب شده است که پیشرفت‌های تازه‌ای در یادگیری دیده شود. در حقیقت پیشرفت، این سؤال را در ذهن ما ایجاد می‌کند که آیا این فن‌آوری‌ها در آموزش کارایی و بهره‌وری آموزشی را ایجاد می‌کنند؟ واقعیت افزوده یکی از تکنولوژی‌های تازه‌ای می‌باشد که بصورت وسیع تحت استفاده کاربران می‌باشد و در راستای بهره روی آن نیز همانند هر تکنولوژی تازه‌ای نگرانی‌هایی وجود دارد. واژه واقعیت افزوده نخستین بار توسط توماس کادل در سال ۱۹۹۱ و در شرکت بویینگ نمایان شد. واقعیت افزوده یک الگوی ارتباطی تازه است که اشیا مجازی (می‌تواند یک متن یا یک تصویر دوبعدی و یا یک مدل سه‌بعدی باشد) را به تصویر سریع حقیقی بیافزاید. واقعیت افزوده به معنی تلفیق مفهوم‌های مجازی با دنیای حقیقی اطراف کاربر است بصورتی که این مفهوم‌های اضافه شده، سبب زیاد شدن درک و فهم کاربرد از محیط اطرافش می‌شود. واقعیت افزوده تکمیل‌کننده حقیقت است. به معنی این است که چیزی را به دنیای حقیقی افزوده می‌کند و نیز می‌توان آن را میان واقعیت مجازی و دنیای حقیقی متصور کرد. واقعیت افزوده به زیاد شدن دانش و فهم افراد از محیط اطرافشان یاری می‌دهد و علاوه بر داده‌های دیجیتالی مانند فایل‌های ویدئوئی، صوتی و اطلاعات متنی، حتی اطلاعات بویایی نیز قادر است با فهم اشخاص از دنیای واقعی ترکیب شوند. واقعیت افزوده به عنوان یک فن‌آوری بیان می‌کند که در آن دنیای حقیقی و تصویرهای مجازی با همدیگر ترکیب می‌شوند و ارتباط در زمان حقیقی تضمین می‌شود. این فن‌آوری این امکان را دارد که با مورد استفاده قرار دادن انواع متفاوت فن‌آوری‌ها مثل رایانه‌های رومیزی، لپ‌تاپ‌ها، دستگاه‌های قابل حمل و تلفن‌های هوشمند مورد استفاده قرار گیرد. برنامه‌های طراحی شده با استفاده از واقعیت افزوده امکان استفاده از اشیاء سه‌بعدی، تصاویر دوبعدی، فیلم‌ها و انیمیشن‌ها را بصورت جداگانه و همزمان فراهم می‌کند. در ادبیات پژوهش‌های مختلف، اظهار شده است که برنامه‌های واقعیت افزوده کمک‌های مهمی به فرآیند آموزش می‌کند. با این حال، تحقیقات در این مورد در مراحل اولیه است. از طرفی، تحول در آموزش و یادگیری ناشی از فن‌آوری‌ها مطمئناً فرصت‌های جالبی را برای طراحی محیط یادگیری واقعی، معتبر، جذاب و بسیار سرگرم‌کننده فراهم می‌کند. از این‌رو در کتاب حاضر به دنبال جواب این سؤال هستیم که آیا استفاده از آموزش از طریق سیستم واقعیت افزوده بر عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان تأثیر دارد؟
کلید واژه‌ها: واقعیت افزوده، واقعیت افزوده و کارایی آن، واقعیت افزوده و کاربرد آن در آموزش، تاریخچه واقعیت افزوده، ترکیبی از محیط‌های واقعی و مجازی، تعاملی در زمان واقعی و مبتنی بر سه‌بعدی، کاربرد واقعیت افزوده در آموزش، یادگیری تحصیلی، انواع سبک‌های یادگیری، شیوه‌های یادگیری، مفهوم آموزش با کیفیت، شاخص‌های آموزش با کیفیت، عوامل مؤثر بر کیفیت آموزش، روحیه و انگیزه معلمان، مطالب آموزش و یادگیری، سبک‌های شناختی، سبک‌شناختی وابسته/ سبک‌شناختی مستقل، توانایی فضایی و یادگیری، نظریه یادگیری موقعیتی، نظریه سازه‌گرایی، خودکارآمدی تحصیلی، مفهوم خودکارآمدی، مؤلفه‌های خودکارآمدی، پایه نظری برای خودکارآمدی، خودکارآمدی و جنسیت، توانایی فضایی و خودکارآمدی، واقعیت افزوده و خودکارآمدی
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.