1. مجوز نشر دیجیتال کتاب
مجوز نشر دیجیتال کتاب به مجوزهایی اطلاق می‌شود که به ناشران، نویسندگان و سایر علاقه‌مندان اجازه می‌دهند تا کتاب‌های خود را به صورت دیجیتال منتشر کنند. این مجوزها به نوعی تنظیم‌کننده حقوق و شرایط استفاده از اثر در بستر دیجیتال هستند و باید به گونه‌ای انتخاب شوند که حقوق خالق اثر و ناشر را به درستی محافظت کنند.
2. مجوز نشر دیجیتال برخط
مجوز نشر دیجیتال برخط به نوعی از مجوز اطلاق می‌شود که به ناشران، نویسندگان یا تولیدکنندگان محتوا این امکان را می‌دهد که کتاب‌ها یا محتوای خود را به‌طور آنلاین و از طریق پلتفرم‌های دیجیتال مانند وب‌سایت‌ها، فروشگاه‌های آنلاین، و اپلیکیشن‌های موبایل منتشر کنند.
این مجوز معمولاً شرایط خاصی را برای دسترسی و استفاده از اثر تعیین می‌کند، به‌گونه‌ای که مخاطبان تنها می‌توانند از آن به صورت آنلاین (برخط) استفاده کنند و امکان دانلود، کپی یا تغییر آن وجود ندارد.
این نوع مجوز اغلب برای حفاظت از حقوق مالکیت معنوی و جلوگیری از تکثیر غیرمجاز استفاده می‌شود و ممکن است شامل فناوری‌های مدیریت حقوق دیجیتال (DRM) برای جلوگیری از کپی‌برداری و توزیع غیرقانونی باشد.
3. مجوز نشر دیجیتال مبتنی بر حامل
مجوز نشر دیجیتال مبتنی بر حامل به نوعی از مجوز اشاره دارد که در آن انتشار محتوا یا کتاب دیجیتال به‌طور مستقیم به یک رسانه فیزیکی یا حامل دیجیتال وابسته است، مانند USB، دیسک‌های سخت، DVD، یا کارت‌های حافظه. در این مدل، محتوا تنها از طریق این حامل‌ها به مخاطبان تحویل داده می‌شود و برخلاف مدل‌های آنلاین (برخط)، نیازی به اتصال به اینترنت برای دسترسی به اثر وجود ندارد.
در این نوع نشر، نویسندگان و ناشران معمولاً مجوزهای خاصی را برای استفاده، تکثیر و توزیع محتوا تعیین می‌کنند که بسته به نوع حامل و محدودیت‌های فنی، امکان کپی‌برداری یا دسترسی به فایل‌ها ممکن است محدود شود. این روش معمولاً در مواردی که دسترسی آنلاین محدود یا ناممکن است، مورد استفاده قرار می‌گیرد و به مخاطبان اجازه می‌دهد محتوا را به‌طور آفلاین مصرف کنند.
4. مجوز حامل‌های دیجیتال
مجوز حامل‌های دیجیتال به مجوزهایی اطلاق می‌شود که شرایط استفاده از محتوا را زمانی تعیین می‌کنند که آن محتوا بر روی یک رسانه فیزیکی دیجیتال مانند USB، دیسک‌های سخت، کارت‌های حافظه، یا دیسک‌های DVD قرار دارد. در این نوع مجوز، انتشار و توزیع محتوا به‌طور مستقیم به حامل فیزیکی وابسته است و فایل‌ها معمولاً به صورت آفلاین بر روی این رسانه‌ها منتقل می‌شوند.
این مجوزها ممکن است شامل محدودیت‌هایی در مورد کپی‌برداری، توزیع مجدد، یا استفاده از محتوا باشند و معمولاً به ناشر این امکان را می‌دهند که کنترل بیشتری بر نحوه دسترسی و مصرف اثر خود داشته باشد.
این نوع مجوز به‌ویژه در شرایطی که دسترسی به اینترنت محدود است یا انتشار آنلاین غیرممکن است، مورد استفاده قرار می‌گیرد و به مصرف‌کنندگان اجازه می‌دهد تا محتوا را از طریق این حامل‌ها بدون نیاز به اتصال آنلاین مصرف کنند.
5. مجوز تصدی بر خط پیام ده
مجوز تصدی بر خط پیام‌دهی به مجوزهایی اطلاق می‌شود که به افراد یا سازمان‌ها اجازه می‌دهد تا از طریق پلتفرم‌های دیجیتال و شبکه‌های برخط (مثل وب‌سایت‌ها، اپلیکیشن‌ها، یا خدمات پیام‌رسانی) پیام‌ها یا محتواهای دیجیتال را به مخاطبان ارسال کنند.
این نوع مجوز معمولاً برای فعالیت‌های تبلیغاتی، اطلاع‌رسانی، یا ارتباط مستقیم با کاربران طراحی می‌شود و شرایط خاصی برای نحوه ارسال، محتوای پیام‌ها، و روش‌های مدیریت داده‌های مخاطبان تعیین می‌کند.
به عنوان مثال، این مجوزها می‌توانند شامل محدودیت‌هایی در زمینه ارسال پیام‌های تبلیغاتی انبوه (اسپم)، حفظ حریم خصوصی کاربران و رعایت استانداردهای قانونی برای ارسال اطلاعات باشند.
مجوز تصدی بر خط پیام‌دهی به شرکت‌ها و سازمان‌ها امکان می‌دهد تا از ابزارهای دیجیتال برای ارتباط و تعامل مؤثرتر با مخاطبان خود استفاده کنند، در حالی که از نقض قوانین و حقوق مصرف‌کنندگان جلوگیری می‌شود.
6. مجوز تصدی بر خط کاربر محور
مجوز تصدی بر خط کاربرمحور به نوعی از مجوز اطلاق می‌شود که به کاربران اجازه می‌دهد تا به‌طور مستقیم و شخصی از خدمات یا محتواهای دیجیتال استفاده کنند و در عین حال کنترل بیشتری بر نحوه دسترسی و استفاده از آن‌ها داشته باشند.
در این مدل، کاربران می‌توانند به‌طور مستقل و بر اساس نیازهای خود تنظیمات و دسترسی‌های مختلفی را انتخاب کنند، مانند تنظیمات حریم خصوصی، فیلتر کردن محتوای دریافتی، یا انتخاب نوع و میزان تعامل با سرویس‌ها.
این نوع مجوز به‌ویژه در پلتفرم‌های آنلاین و شبکه‌های اجتماعی به کار می‌رود که کاربران می‌توانند محتوا و پیام‌ها را بر اساس ترجیحات خود فیلتر یا شخصی‌سازی کنند. در این فرآیند، کاربران معمولاً مسئول نظارت بر حقوق و استفاده‌های خود از سرویس‌ها هستند، در حالی که پلتفرم‌ها به آنان اختیار بیشتری در مدیریت و کنترل دسترسی می‌دهند.
7. مجوز تصدی رسانه بر خط تلفن هوشمند
مجوز تصدی رسانه بر خط تلفن هوشمند به نوعی مجوز اطلاق می‌شود که به اپلیکیشن‌ها یا خدمات دیجیتال اجازه می‌دهد محتوا یا خدمات رسانه‌ای را از طریق تلفن‌های هوشمند به کاربران ارائه دهند.
این مجوز معمولاً برای پلتفرم‌های رسانه‌ای مانند استریمینگ فیلم، موسیقی، پادکست، اخبار یا شبکه‌های اجتماعی به کار می‌رود و شرایط خاصی برای دسترسی، توزیع و مصرف محتوا در تلفن‌های همراه فراهم می‌کند.
در این مدل، کاربران می‌توانند از طریق اینترنت به صورت برخط (آنلاین) به محتوا دسترسی پیدا کنند، و مجوز تعیین می‌کند که چگونه این محتوا بر روی دستگاه‌های موبایل توزیع و مصرف شود.
این نوع مجوز می‌تواند شامل محدودیت‌هایی در زمینه‌های استفاده از داده‌های مصرفی، حریم خصوصی کاربران، و نحوه تعامل با محتوا باشد. هدف اصلی این مجوز فراهم کردن دسترسی آسان به محتوا و خدمات از طریق تلفن‌های هوشمند، در عین حال حفظ حقوق مالکیت معنوی و رعایت استانداردهای قانونی است.
نکته: جهت کسب اطلاعات بیشتر منوی نشر دیجیتال و چاپ کتاب الکترونیکی را مطالعه فرمایید.