معرفی کتاب: گردشگری به عنوان یکی از اصطلاحات پرکابرد معاصر، در روند رو به رشد خود ابعاد مختلف فضا را تحت تأثیر قرار داده و به نوعی به جزء جدایی‌ناپذیر زندگی بشر تبدیل شده است. تجربه مثبت و قابل تأمل بسیاری از کشورها در همسو کردن سیاست‌های خود با توسعه گردشگری و نیز تجارب منفی ایران و برخی کشورها از تکیه بر اقتصاد مبتنی بر نفت، دولت‌های مختلف را مجاب کرده که اقتصاد تک‌محصولی، علاوه بر آنکه یک ریسک بزرگ به شمار می‌رود آنان را با هزینه از دست رفته صنعتی چون گردشگری مواجه می‌سازد. هرچند مزایای حاصل از گردشگری بر هیچ‌کس پوشیده نبوده لیکن به گواه پژوهش‌های انجام شده در حوزه گردشگری، این صنعت بعضاً تأثیرات مخربی نیز بر جامعه میزبان، محیط زیست، اصالت جاذبه‌های گردشگری و حتی گردشگران وارد کرده است؛ در این صورت به نظر می‌رسد به حداقل رساندن اثرات منفی گردشگری و حفظ منافع آن برای نسل‌های آتی در گرو بکارگیری رویکردی است که امروزه از آن با عنوان پایداری یاد می‌شود. یکی از انواع گردشگری که اتفاقاً فلسفه وجودی آن با توسعه پایدار گره خورده، بوم‌گردی است. بوم‌گردی بر خلاف طبیعت‌گردی، صرفاً گشت و گذار نبوده و حفظ محیط‌ زیست منطقه و ارتباط مستقیم با جامعه محلی اعم از روستاییان، عشایر و غیره از ملزومات آن به شمار می‌رود. با توسعه بوم‌گردی به تدریج نیاز به شکل‌گیری برخی زیرساخت‌ها در حوزه بوم‌گردی، زمینه‌ساز شکل‌گیری اقامتگاه‌هایی برای خدمت‌رسانی، اسکان و استقبال از بوم‌گردان بود که در ایران از آن‌ها با عنوان اقامتگاه‌های بوم‌گردی یاد می‌شود. اهمیت این اقامتگاه‌های بوم‌گردی به عنوان یکی از انواع کسب و کار شکل گرفته ذیل مشاغل گردشگری از آن جهت است که، چنانچه با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح همراه باشد، نقش عمده‌ای بر توسعه جوامع محلی دارند. اقامتگاه‌های بوم‌گردی همچون هتل‌ها نیستند که ویژگی‌های مشابهی داشته باشند و سازه‌ای هستند که عمدتاً از طریق بازسازی خانه‌های قدیمی ساخته شده و به گونه‌ای که برای مسافران مطلوب باشد مدیریت می‌شوند. غایت اقامتگاه‌های بوم‌گردی آشنایی گردشگر با زندگی سنتی جوامع میزبان بوده و کمک می‌کنند که بوم‌گردان تجربه سفر و حضور در محیطی طبیعی را به پایان برسانند. چنانچه مشخص است در این نوع از اقامتگاه‌ها، صرفاً اسکان مسافر مدنظر نبوده و گردشگر تجربه لمس زندگی سنتی مردم محلی را کسب می‌کند؛ تجربه‌ای که در هیچ هتل و مهمانسرایی قابل دستیابی نیست.

کلید واژه‌ها: گردشگری و اقامتگاه‌های بوم‌گردی، مفهوم گردشگری، اهمیت گردشگری، گردشگری روستایی، گردشگری روستایی به عنوان راهبردی برای توسعه روستایی، گردشگری روستایی، یک سیاست در بازساخت سکونتگاه‌های روستایی، گردشگری روستایی به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار، توسعه پایدار، گردشگری پایدار، تعریف گردشگری پایدار، تاریخچه گردشگری پایدار، اصول گردشگری پایدار، ابعاد گردشگری پایدار، گردشگری پایدار روستایی، بوم‌گردی، تعریف بوم‌گردی، تاریخچه بوم‌گردی، اهمیت بوم‌گردی، شاخص‌های بوم‌گردی، فرصت‌ها و تهدیدات بوم‌گردی، اقامتگاه‌های بوم‌گردی، اصول و معیارهای اقامتگاه بوم‌گردی، اهمیت اقامتگاه بوم‌گردی، ارکان و ارزش‌های اقامتگاه بوم‌گردی، انواع اقامتگاه بوم‌گردی، اقامتگاه‌های اختصاصی، اقامتگاه‌های اتفاقی، اقامتگاه‌های مبتنی بر کشاورزی، اکوکمپ، اقامتگاه‌های علمی، اقامتگاه بوم‌گردی در ایران، نمونه‌های موفق اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های درونی توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های مربوط به ساختمان و تأسیسات اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های مربوط خدمات‌دهی به میهمانان در اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های مربوط به نیروی انسانی و آموزش پرسنل اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های مربوط به ایمنی و بهداشت اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های مربوط به دسترسی و توسعه پایدار اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های بیرونی توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی، چالش‌های توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی مرتبط با شورا و دهیاران روستاها، چالش‌های توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی مرتبط با اداره میراث فرهنگی، گردشگری، چالش‌های توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی مرتبط با ادارات، چالش‌های توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی مرتبط با مردم بومی روستا، چالش‌های توسعه اقامتگاه‌های بوم‌گردی مرتبط با گردشگران