معرفی کتاب: زمستان بود و برف می‌بارید، ننه سرما از پنجرۀ کلبۀ کوچکش منظرۀ برفی را تماشا می‌کرد. به یاد برادرش عمو نوروز افتاد که با آب شدن برف‌ها و آمدن بهار، قرار بود به او سر بزند.

 عمو نوروز هر سال، روز اول بهار با کلاه نمدی و عصا به دست می‌آمد به شهر می‌آمد.

برف‌ها کم کم آب می‌شد؛ درخت‌ها جوانه‌های سبز کوچکی در آورده بود. ننه سرما در هوایی آفتابی از کلبه بیرون آمد و به تماشای درختان که از خواب زمستانی داشتند بیدار می‌شدند ایستاد. او خوشحال بود که بهار در راه است و برادرش از سفر می‌آید.

عمو نوروز تو راهه

ننه سرما خوشحاله

برف‌ها رو کرده پارو

خونه رو زده جارو

کلیدواژه‌ها: کودکان، موسقی کودکان، شعر کودکان