معرفی کتاب: اولین بار بود که نیکا تا این حد حالش بد بود و روی پای خودش بند نمی‌شد. جلوی چشمش سیاهی می‌رفت و احساس می‌کرد الان هست که نقش بر زمین شود. کیفش را زمین گذاشت و لبۀ تخت نشست. دقایقی کوتاه در همان حالت ماند و دوباره بلند شد؛ مثل اینکه واقعاً حالش خوب نبود. نیکا رو به رونیکا کرد و گفت: آبجی! من کمی بی حالم و نمیتونم باهات بیام دانشکده، به استاد بگو که حالم خوب نبوده. رونیکا گفت: میخوای منم نرم کلاس و بمونم پیشت؟

نیکا که داشت سرگیجه

حالش بد شد یه ریزه

راه رفتن بود براش سخت

نشسته لبۀ تخت

رو کردش به رونیکا

گفت: ای خواهر دانا!

حال من نیس رو به راه

که باشم با تو همراه

کلیدواژه‌ها: سلول‌های بنیادی، یاخته‌های بنیادی، داستان