معرفی کتاب: دَرخودماندِگی یا اوتیسم نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی و وابسته به سیستم اعصاب می‌باشد؛ که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علّت اصلی آن ناشناخته است. این اختلال در پسران شایع‌تر از دختران است. در این اختلال رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی دچار مشکل می‌شود. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، مشکل دارند. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. از آنجایی که اوتیسم یک طیف از بیماری‌های مشابه است نمی‌توان گفت که یک درمان خاص برای همه این طیف می‌تواند مؤثر باشد، ولی به هر حال متخصصین و خانواده‌ها به این نتیجه رسیده‌اند که با استفاده از چند روش درمانی و یا ترکیبی از آن‌ها می‌توان به کودکان اوتیستیک کمک کرد تا رفتارهای اختلالی آن‌ها بهتر شده و عملکرد کلی آن‌ها پیشرفت کند. این ترکیب درمانی می‌تواند ترکیبی از روش‌های روانشناسی، توانبخشی و دارویی باشد. تاکنون دارویی یافت نشده است که از بروز اوتیسم جلوگیری کند و یا اینکه آن را درمان کند، ولی متخصصین و خانواده‌ها به تجربه دریافته‌اند که تغییرات رژیم غذایی و افزودن برخی ویتامین‌ها و مواد معدنی می‌تواند در بهبود برخی از اختلالات اوتیسم مؤثر باشد. اگرچه درمان قطعی برای اوتیسم وجود ندارد، اما داروهایی که برای این بیماران تجویز می‌شود اغلب برای کنترل علائم ثانویه بیماری آن‌ها مثل بیش‌فعالی، اختلالات خواب و رفتارهای کلیشه‌ای است. آنتی‌اکسیدان‌ها از آسیب سلول‌ها و یا مرگ سلولی ناشی از رادیکال‌های آزاد محافظت می‌کند. اگر در بدن آنتی‌اکسیدان‌ها به اندازه کافی نباشند، رادیکال‌های آزاد باعث ایجاد استرس اکسیداتیو می‌شود. استرس اکسیداتیو با تأخیر در رشد و اختلالات عصبی، و همچنین بسیاری از فرآیندهای بیماری‌های دیگر همراه است. مطالعات اخیر نشان می‌دهد استرس اکسیداتیو در کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر است. مطالعات دیگر نشان می‌دهد که مواد مغذی آنتی‌اکسیدان می‌تواند اختلالات مربوط به اوتیسم را بهبود بخشد. در طی ده سال گذشته تحقیقات زیادی در این مورد انجام شده که نتایج برخی از آن‌ها حاکی از این است که افزودن برخی ویتامین‌ها مانند B ₆ و B₁₂ و همچنین حذف برخی مواد مانند گلوتن و کازئین از رژیم غذایی کودک می‌تواند در بهبود عملکرد سیستم گوارشی، آلرژی‌ها و رفتارهای کودک تأثیر مثبت داشته باشد. البته تمامی تحقیقات و بررسی‌ها این مطلب را بصورت علمی و قطعی ثابت نمی‌کنند. یکی از بیشترین ویتامین‌های استفاده شده برای کودکان اوتیستیک، B₁₂ می‌باشد. این ویتامین در ساختن آنزیم‌هایی که مغز برای فعالیت خود به آن‌ها احتیاج دارد مؤثر است. در بعضی از کودکان، روغن جگر ماهی که حاوی مقادیر فراوانی ویتامین‌های آ و د می‌باشد تأثیرات خوبی در افزایش تماس چشمی و بهبود رفتاری داشته است. ویتامین ث نیز در عملکرد بهتر مغز تأثیر دارد و استفاده آن در برخی از کودکان اثرات مثبت داشته است. مطالعات گذشته نشان داده‌اند که عصاره هسته انگور دارای اسید گالیک یا تری‌هیدراکسی بنزوئیک اسید فراوان است و همچنین مقادیر مختلف اسید گالیک در بیماری‌های عصبی مثل پارکینسون مؤثر است. بالو و همکاران در سال ۲۰۰۵ نشان دادند که اختلال حافظه در موش‌های پیر، با استفاده از عصاره دانه انگور بهبود یافت که به خواص آنتی‌اکسیدانی پلی فنول‌های آن همچون تری هیدراکسی بنزوئیک اسید نسبت داده شد. در مجموع القای اوتیسم منجر به تضعیف سیستم عصبی مرکزی می‌گردد بنابراین هدف این کتاب بررسی اثر تری‌هیدراکسی بنزوئیک اسید بر رفتارهای اجتماعی و سطح سرمی هورمون اکسی‌توسین در مدل حیوانی اوتیسم القاء شده با والپروئیک اسید می‌باشد. طبق آمارهای اعلام شده افزایش بیماران اوتیسمی در سال‌های اخیر و مشکلات آن‌ها در خانواده و جامعه و همچنین عدم وجود درمان قطعی برای این بیماری، منجر شده که تحقیقات بسیاری در جهت درمان و پیشگیری از ابتلا به این بیماری صورت گیرد. یکی از مشکلاتی که بیماران اوتیسمی به آن مواجه هستند، اختلالات حرکتی ناشی از این بیماری‌ست. در سلول‌های مغزی بیماران اوتیسمی نسبت به افراد سالم فعالیت اکسیداتیوی بسیار زیادی دیده شده است. امروزه با اثبات تأثیر آنتی‌اکسیدان‌ها برترمیم سلول‌ها و کاهش فعالیت‌های اکسیداتیوی در سلول‌ها بر آن شدیم که تأثیر گالیک اسید که یکی از مؤثرترین آنتی‌اکسیدان‌ها است را بروی اختلال حرکتی و بافت‌شناسی مخچه در رت‌های آزمایشگاهی اوتیسمی القا شده بوسیله والپروئیک اسید بررسی کنیم.

کلید واژه‌ها: بیماری اوتیسم و روش های درمانی، اختلال اوتیستیک، سندرم آسپرگر، اختلال فروپاشی کودکی، اختلال رشدی فراگیر غیر طبقه‌بندی شده، سندرم رت، مشکلات و علائم رفتاری- حسی رایج در اوتیسم، علل اختلال اوتیسم، الگوهای ژنتیکی بیماری اوتیسم، نوروتوکسین‌ها در بیماری اوتیسم، قسمت‌های درگیر مغز در بیماری اوتیسم، پاتوفیزیولوژی در اوتیسم، مدل‌های حیوانی بیماری اوتیسم، والپروئیک اسید و مدل حیوانی VPA، تری هیدروکسی بنزوئیک اسید (گالیک اسید) ، اکسی‌توسین، مکانیسم اثر اکسی‌توسین، موارد مصرف اکسی‌توسین، عوارض جانبی اکسی‌توسین، واکنش‌های ناخواسته و عوارض جانبی در مادر، واکنش‌های ناخواسته و عوارض جانبی در جنین، روش‌های درمانی بیماری اوتیسم، روش اِی بی اِی، روش ارتباط با تبادل تصویر، روش فلور تایم، روش استفاده از داستان‌های اجتماعی، درک مجموعه حواس، روش‌های درمانی مکمل، روش تهیه اسمیر واژنی از موش صحرایی ماده، چگونگی تهیه و تزریق والپروئیک اسید، طریقه گاواژ کردن حیوان، بررسی نوزادان در زمان تولد، آزمون ارزیابی برهم‌کنش اجتماعی (Social Intraction)، خون‌گیری، تست‌های آزمایشگاهی بر روی نمونه‌های سرم خون، روش اندازه‌گیری غلظت هورمون اکسی‌توسین، نگاهی گذرا به مدل حیوانی اوتیسم، تفسیر نتایج حاصل از رفلکس‌های نوزادی، تفسیر نتایج حاصل از برهم‌کنش‌های اجتماعی و میزان غلظت اکسی‌توسین